Αντώνης Σαμαράκης, (1919-2003)
«Εσύ τι έκανες για να αλλάξεις τον κόσμο μας στο καλύτερο»;
Μην πεις ποτέ σου «είναι αργά»
κι αν χαμηλά έχεις πέσει
κι αν λύπη τώρα σε τρυγά
κι έχεις βαθειά πονέσει.
Life Memorries Are Here! Memory is a way of holding on to the things you love, The things you never want to lose! Η μνήμη είναι ένας τρόπος να κρατάς τα πράγματα που αγαπάς, τα πράγματα που δεν θέλεις ποτέ να χάσεις!
Αντώνης Σαμαράκης, (1919-2003)
«Εσύ τι έκανες για να αλλάξεις τον κόσμο μας στο καλύτερο»;
Μην πεις ποτέ σου «είναι αργά»
κι αν χαμηλά έχεις πέσει
κι αν λύπη τώρα σε τρυγά
κι έχεις βαθειά πονέσει.
Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας.
Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ.
«Ο πεντάχρονος είχε ζωγραφίσει ένα ολόκληρο τοίχο στο σπίτι του, η αφηρημένη ζωγραφιά ήταν δώρο για τον πατέρα του που ταξίδευε για αρκετές ημέρες για τη δουλειά. Όταν επέστρεψε ο πατέρας του, βρήκε τον μικρό γιό του να ζωγραφίζει τον τοίχο.
Βλέποντας αυτό ο πατέρας του αποφάσισε να μην τον μαλώσει, αντίθετα, τον ευχαρίστησε για το όμορφο δώρο του και ότι αγαπούσε τις ζωγραφιές του και ότι θα του έδινε ένα ειδικό τετράδιο ζωγραφικής για να ζωγραφίσει όλα όσα ήθελε.
Του είπε ότι θα αφήσει αυτό το δώρο στο τοίχο ως ανάμνηση … Του είπε ότι ήταν περήφανος για το ταλέντο του και την ικανότητά του αλλά ότι την επόμενη φορά να ζωγραφίσει στο τετράδιο ζωγραφικής για να μπορέσει τη ζωγραφιά να την βάλει στο γραφείο του, και όχι στον τοίχο γιατί θα ήταν δύσκολο να τον κουβαλήσει μαζί του.
Σε αυτή τη ζωή που ξέρουμε πρέπει να πέσεις για να σηκωθείς,
να κλάψεις για να χαρείς, να βαρεθείς για να δουλέψεις και να κουραστεις για να βαρεθείς!
Πρέπει να έχεις απογοητευτεί για να εκτιμήσεις,
πρέπει να χάσεις για να κερδίσεις, πρέπει να δώσεις για να πάρεις!
Πρέπει να μείνεις μόνος για να μη φοβηθείς,
πρέπει να παρατηρήσεις για να δεις, να ξενυχτήσεις για να κοιμηθείς!
Πρέπει να ζήσεις για να πεθάνεις....
«Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει».