«Αν και έχω δώσει τα πάντα για το αργαλειό, πλέον χρειάζομαι βοήθεια. Έχω διαθέσει όλους μου τους πόρους για να εφοδιάσω τα αργαλειά, για να παίρνω τις πρώτες ύλες να μαθαίνουν τα κορίτσια. Μίλησα και στον δήμαρχο Ικαρίας πως τόσα χρόνια είμαι εθελόντρια και πως ό,τι είχα τα ξόδεψα εκεί με ευχαρίστηση και ποτέ δεν σκέφτηκα να πάρω επιδότηση, αλλά πλέον χρειάζεται να βοηθήσουν και άλλοι.
Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει μέχρι τώρα… Έχω περισσότερο παρελθόν από ό,τι μέλλον.
Μπορεί να θυμάσαι...Μπορεί να ξεχνάς!
Μπορείς να ξεχάσεις… μπορείς να ξεπεράσεις.
Η μνήμη είναι σαν ένας πύργος μέσα στον εγκέφαλο...Ο πύργος λοιπόν αυτός ας πούμε ότι εχει χιλιάδες δωμάτια, 0ι διαδρομές που ακολουθείς συχνά είναι και αυτές που θυμάσαι.
Χρόνια Πολλά, στην γυναίκα...
στην μάνα, στην σύζυγο, στην αδερφή,
στην ερωμένη!
Γυναίκα μάνα και ερωμένη
χίλια κομμάτια μοιρασμένη,
γεμάτη αγάπη και στοργή!
Γυναίκα μάνα και ερωμένη
ακούραστη βασανισμένη,
σ όλο τον κόσμο είσαι εσύ!
Γυναίκα μάνα και ερωμένη
η πιο μεγάλη αδικημένη....
Γυναίκα Μάνα και Ερωμένη
(Στέλιος Καζαντζίδης)
Να μετράς τις ευλογίες σου. Καθημερινά. Να είσαι ευγνώμων για τα μικρά γιατί, δια μέσω τους, φτάνεις στα μεγάλα!
