Ήρθα και εγώ στην Αθήνα με ένα μείγμα περιέργειας και φόβου,πίστευα πως θα γίνει η πόλη της καρδιάς μου.
Από την πρώτη βδομάδα κιόλας κατάλαβα πως η πόλη αυτή δεν έχει να προσφέρει καμία ποιότητα ζωής. Αισθάνθηκα πως η Αθήνα με τον τρόπο της σε διώχνει. Για να μην παρεξηγηθώ δεν θέλω να εξυμνήσω τη ζωή στην επαρχία και να δαιμονοποιήσω τη ζωή στην Αθήνα. Απλώς έχοντας ζήσει στην επαρχία νομίζω πως μπορώ να εντοπίσω τα θετικά και τα αρνητικά μιας μικρής κοινωνίας και μιας μεγαλούπολης.
Περπατώντας στην Αθήνα βλέπεις πρόσωπα σκυθρωπά, θλιμμένα που κινούνται μηχανικά προσπαθώντας να δώσουν μια λύση σε ό,τι τους απασχολεί. Κανείς τους δεν θα κοιτάξει αριστερά ή δεξιά για να παρατηρήσει ότι δίπλα του υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτόν.
Στην επαρχία παρά τις δυσκολίες οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να παραμείνουν άνθρωποι. Θα σου πουν καλημέρα ακόμη κι αν δεν σε ξέρουν. Θα έρθουν να σου χτυπήσουν την πόρτα να δουν αν είσαι καλά, αν έχουν να σε δουν μέρες.
Η ποιότητα ζωής έχει πέσει στο κατακόρυφο,μας έφαγαν οι αποστάσεις και το μποτιλιάρισμα. Πουθενά λίγο πράσινο να σε ηρεμήσει. Μας έφαγαν τα σκουπίδια!
Η έξυπνοι πρωτευουσιάνοι δεν έμαθαν ακόμα ποια σκουπίδια πετάμε στους μπλε κάδους και ποια στους πράσινους. Ούτε χρόνο να πετάξουν το πλαστικό ποτηράκι του καφέ σε έναν κάδο δεν έχουν χρόνο.
Η Αθήνα για μένα τουλάχιστον είναι μια δύσκολη πόλη, βέβαια το αντέχω όλο αυτό το χάος, με εξιτάρει αλλά δεν θα μπορώ να το αντέχω για πάντα. Πιστεύω ότι το μέλλον είναι εκτός των Αθηνών. Βασική προϋπόθεση όμως για να χτιστεί σε γερά θεμέλια αυτό το μέλλον είναι να δοθούν κίνητρα και να υπάρξει πολιτική πρωτοβουλία, ώστε ο πολίτης έχοντας εμπιστοσύνη να πάρει πιο εύκολα την απόφαση για να εγκαταλείψει τα αστικά κέντρα.
Ξέρω μπορεί να διαβάζεις όλα αυτά τώρα και να λες σιγά μην χάσω τις ανέσεις μου για να πάρω τα όρη και τα άγρια βουνά. Και θα στο ξαναπώ.
Μπροστά στην ποιότητα ζωής, μικρή σημασία έχουν οι ανέσεις και οι πολυτέλειες. Σημασία έχει τι αέρα αναπνέεις, τι τρως, με τι γεμίζει το μάτι σου, πόσο χαρούμενος είσαι, πόσο χρόνο περνάς με αυτούς που αγαπάς. Βάλε λοιπόν όλα αυτά σε μια ζυγαριά και κοίτα κατά που γέρνει. Κι αν διαπιστώσεις πως γέρνει στη μεριά που τόσο καιρό σνόμπαρες ή σκεφτόσουν να ανακαλύψεις μην διστάσεις στιγμή να πάρεις της απόφαση της φυγής.
Ίσως αποδειχθεί ότι είναι η καλύτερη απόφαση που πήρες μέχρι τώρα.