Η διαφορά σε απλά καθημερινά πράγματα στο πέρασμα του χρόνου....
Σήμερα πίνουμε μόνοι μας - Κάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές - σήμερα έχει δύο.
Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες - Σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.
Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.
Τώρα τα λέμε μέσω MSN, Skype, Facebook κλπ.
Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελαΐδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας - Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς...
Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί-πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία.
Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι - Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι σχεδόν ποτέ...
Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψιθυρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά - Σήμερα πάμε διακοπές σε εξωτικά νησιά. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.
Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι!
Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας - Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.
Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους - Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.
Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε - Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.
Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου