Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης ήταν πρόεδρος του Πρωτοδικείου Ναυπλίου και ο Γεώργιος Τερτσέτης μέλος του δικαστηρίου· και οι δυο αρνήθηκαν με πείσμα να υπογράψουν την απόφαση που καταδίκαζε σε θάνατο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον άλλο αγωνιστή της Επανάστασης, τον Δημήτριο Πλαπούτα!
Ποιον θα καταδίκαζαν σε θάνατο; Τον θρυλικό Γέρο του Μοριά! Και μια μέρα σαν σήμερα 24 Σεπτεμβρίου του 1834 οι δικαστές σύρθηκαν σε δίκη!
Η Αντιβασιλεία των Βαυαρών είχε σφόδρα θορυβηθεί από την ανυπακοή των Τερτσέτη και Πολυζωίδη και ήθελε να τους δώσει μάθημα σκληρό.
Ο Τερτσέτης ήταν Ζακυνθινός στην καταγωγή, ιστορικός, λόγιος και νομικός. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, υπηρέτησε ως καθηγητής στρατιωτικής ιστορίας στη Στρατιωτική Σχολή του Ναυπλίου, αλλά και ως αρχειοφύλακας της Βουλής των Ελλήνων.
Ο Πολυζωίδης καταγόταν από το Μελένικο της ανατολικής Μακεδονίας και ήταν νομικός, πολιτικός, λόγιος και συγγραφέας. Ο Πολυζωίδης υπήρξε ο κύριος συντάκτης του Συντάγματος της Επιδαύρου, ενώ εξέδωσε τα ιδρυτικά διατάγματα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η μοίρα έφερε πλάι πλάι Τερτσέτη και Πολυζωίδη όταν τον Απρίλιο του 1834 διορίστηκαν από την Αντιβασιλεία: πρόεδρος ο Πολυζωίδης και μέλος ο Τερτσέτης του πενταμελούς δικαστηρίου του Ναυπλίου που δίκαζε τους Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα κ.ά. Οι δυο δικαστές αρνήθηκαν να υπογράψουν την απόφαση καταδίκης των κατηγορουμένων σε θάνατο δια αποκεφαλισμού!
Πριν από την άφιξη του Όθωνα στην Ελλάδα οι Μαυροκορδάτος και Κωλέττης, θεωρώντας τον Κολοκοτρώνη ως εμπόδιο στα σχέδια τους για την εξουσία, τον συκοφάντησαν και έστειλαν επιστολή στο Μόναχο ότι ετοιμάζει στράτευμα προκειμένου να μην επιτρέψει στον Όθωνα να πατήσει στην Ελλάδα.
Οι Βαυαροί συνέλαβαν τον Κολοκοτρώνη και τους «συνεργούς» του και τους δίκασαν.Παρά την αρνητική στάση των Πολυζωίδη και Τερτσέτη η απόφαση που εκδόθηκε ήταν καταδικαστική, όμως η ποινή - τρεις μέρες μετά την δίκη - μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης, λόγω της αναταραχής, που είχε προκαλέσει η είδηση της στους κατοίκους του Ναυπλίου.
Με την ενηλικίωση του - ένα χρόνο μετά, το 1835 - ο Όθων υπέγραψε την αποφυλάκιση τόσο του Κολοκοτρώνη όσο και των άλλων αγωνιστών!
Οι δυο αδέκαστοι δικαστές (Κάποιος αξιωματούχος που δεν μπορεί να δωροδοκηθεί χαρακτηρίζεται ως «αδέκαστος») παύθηκαν, προπηλακίστηκαν και κακοποιήθηκαν από λακέδες των Αντιβασιλέων και δικάστηκαν με την κατηγορία της άρνησης υπηρεσίας· με δημόσιο κατήγορο τον ίδιο άνθρωπο που είχε ζητήσει την καταδίκη του Κολοκοτρώνη σε θάνατο, τον Σκωτσέζο Έντουαρτ Μάσον.
«Ποιός είσαι εσύ που παίζεις με ημάς εις την γη της γεννήσεώς μας», είχε ρωτήσει με οργή ο Τερτσέτης τον βρετανό δικαστή. Και ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης αθωώθηκαν εν μέσω χειροκροτημάτων!
Ανδριάντες των Τερτσέτη, Πολυζωίδη κοσμούν την πρόσοψη του Δικαστικού Μεγάρου της Τρίπολης κι απέναντι τους δεσπόζει το άγαλμα του εφίππου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Κάποιες φορές στην Ελλάδα απονέμεται (και) δικαιοσύνη…
Πηγή:ethnos.gr
------------------------------------------------------
(Ο Όθων των Βίτελσμπαχ, πρίγκιπας της Βαυαρίας επελέγη πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδας, (το 1833-18620. Ο Όθων έφτασε στην προσωρινή πρωτεύουσα της χώρας, το Ναύπλιο, το 1833, πάνω σε ένα βρετανικό πολεμικό πλοίο)
-----------------------------------------------
(Ναυμαχία του Ναυαρίνου, 20 Οκτωβρίου 1827)
Στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827, αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία ήρθαν αντιμέτωπα με το στόλο των Τούρκων και των Αιγυπτίων.
Η νίκη των ναυτικών συμμαχικών δυνάμεων συνέβαλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
---------------------------------------------------------
Το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης, τον Μάρτιο του 1821, αρχικά καταδικάστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Η Ιερή Συμμαχία, που συγκροτήθηκε το 1815 μεταξύ της Ρωσίας, της Πρωσίας, της Αυστρίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, με κοινές αποφάσεις που έλαβε σε συνέδριά της το 1821 και το 1822 ήταν αντίθετη απέναντι σε οποιαδήποτε επαναστατική κίνηση.
Όμως, μετά τον απαγχονισμό του Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' την ημέρα του Πάσχα του 1821 και τις διώξεις των Ελλήνων υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Ρώσος πρεσβευτής αναχώρησε από την Κωνσταντινούπολη το καλοκαίρι του 1821 και οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν.
Από τον τρίτο χρόνο της Επανάστασης και καθώς ο αγώνας των επαναστατημένων Ελλήνων συνεχιζόταν, τα συμφέροντά τους στην περιοχή και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσά τους έκαναν τις Μεγάλες Δυνάμεις να μεταβάλουν σταδιακά τη στάση τους απέναντι στο Ελληνικό Ζήτημα, αντιμετωπίζοντάς το πιο ευνοϊκά.
Έτσι, το 1823 η αγγλική πολιτική έγινε φιλική προς τους αγωνιζόμενους Έλληνες, με αποτέλεσμα να αλλάξει και η στάση της Ρωσίας, που δεν ήθελε ν' αφήσει στους Άγγλους την πρωτοβουλία των διπλωματικών κινήσεων.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να μεσολαβήσουν από κοινού για την επίλυση του Ελληνικού Ζητήματος. Το 1827 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη που καλούσε τις δύο εμπόλεμες πλευρές να κάνουν ανακωχή και ν' αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία αυτόνομου ελληνικού κράτους. Η Υψηλή Πύλη όμως, ενθαρρυμένη από τις στρατιωτικές της επιτυχίες, αντέδρασε απορρίπτοντας τη μεσολάβηση.
Τότε αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά πολεμικά πλοία με αρχηγούς τους ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν κατέπλευσαν στην Πύλο, για να εφαρμόσουν τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827, ενωμένες οι ναυτικές συμμαχικές δυνάμεις αντιμετώπισαν με επιτυχία τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, καταστρέφοντάς τον ολοκληρωτικά.
Η νίκη του στόλου των συμμαχικών δυνάμεων στο Ναυαρίνο ήταν καθοριστική και επιτάχυνε τις εξελίξεις, οδηγώντας τελικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
-----------------------------------------------------
Οι πηγές αφηγούνται... Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου
«Ενώ μελετούσα αυτά και ετοιμαζόμουνα για το ταξίδι στην Αίγινα μαζί με τους οπλαρχηγούς κι ήμαστε μαζεμένοι, ο αέρας έφερε στ' αυτιά μου μεγάλο κρότο, δυνατότερο κι από κανόνια. Λίγο αργότερα ήρθε και η είδηση ότι ο στόλος των τριών Δυνάμεων κατανίκησε το στόλο του εχθρού στο λιμάνι του Νεόκαστρου.
Είναι αδύνατο να περιγράψει κάποιος τη χαρά εκείνης της ημέρας. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε, πώς να δείξουμε τη χαρά μας και συγχαίραμε ο ένας τον άλλο...
Αυτή την ημέρα περίμεναν όλοι οι γέροντες και οι πατέρες μας, αυτοί που πέθαναν απελπισμένοι, αυτοί που έπεσαν στο Μεσολόγγι, στην Αθήνα. Ο ήχος των πυροβόλων απλώθηκε και πέρασε τα φαράγγια και τα βουνά και πάνω από τον Όλυμπο κι έφθασε στην Ήπειρο και σε όλη τη Μεσόγειο».
Νικολάου Κασομούλη, Ενθυμήματα Στρατιωτικά, εισαγωγή-σημειώσεις Γιάννης Βλαχογιάννης, τόμ. 2, Αθήνα 1998, σσ.670-671.
(Ελεύθερη απόδοση στα νέα ελληνικά)
Είμαστε εις το "εμείς"
«Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα, ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι' εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι' αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι' όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκιάση, ή χαλάση, να λέγη "εγώ". Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε "εμείς". Είμαστε εις το "εμείς" κι' όχι εις το "εγώ"».
Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα, σ. 547.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου