Τα παράθυρα και οι πόρτες ήταν ανοιχτά να μπαίνει ο ήλιος και ο Θεός.Τα μπαλκόνια είχαν ζωή και παρέα.
Ο τόπος μύριζε γιασεμί, βασιλικό και δυόσμο.
Ήταν τότε που οι άνθρωποι μοίραζαν τη χαρά, τη λύπη και τον πόνο...την πείνα, τον καημό και τα όνειρα..
Ξέγνοιαστες στιγμές.
Ακόμα και τη φτώχεια τη ζούσαμε αξιοπρεπώς.
Τα επιδιορθώναμε όλα, γιατί σε κάθε πράγμα βλέπαμε την αξία του.
Τώρα πια ζούμε στην εποχή του "χρησιμοποιώ και πετάω"....
Τίποτε δεν φτιάχνετε, τα πάντα πάνε στα σκουπίδια.. Ρούχα...
Παπούτσια...
Επιπλα...
Φιλίες...
Άνθρωποι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου