Ημέρα του Πατέρα η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου

 Ημέρα του Πατέρα  η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου και πολλά γράφονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, για τον ρόλο του στην διαπαιδαγώγηση των  παιδιών παλιά και σήμερα...

Είναι αλήθεια πως η έννοια της πατρότητας είναι διαρκώς εξελισσόμενη και ο ρόλος του πατέρα έχει αλλάξει δραματικά στο πέρασμα του χρόνου. 

Ο σύγχρονος πατέρας βλέπουμε να είναι περισσότερο ενεργός και να συμμετέχει στα δρώμενα του σπιτιού, αλλάζοντας τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα. 

Μπορεί να κάνει και κάνει την «υπέρβαση», απεμπολώντας το μανδύα του παραδοσιακού και απόμακρου ρόλου, του «θεατή», που ίσχυε στο παρελθόν.

Ο σύγχρονος πατέρας καλείται να γίνει «Μπαμπάς», να λειτουργήσει συναισθηματικά προς το παιδί,  να μοιραστεί τις ευθύνες του και την καθημερινότητα του με την μητέρα, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες του και όχι απλά να τις ακούει.  Καλείται να το αποδέχεται, αποφεύγοντας να λειτουργεί ως κριτής του, γιατί μόνο  έτσι του  προσφέρει ασφάλεια και προστασία και βοηθά το παιδί να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η οποία του εξασφαλίζει τη δημιουργία υγιών σχέσεων με τους άλλους.

Είναι αυτός που δεσμεύεται πως όλα θα πάνε καλά, ακόμη κι αν δεν είναι έτσι, . Είναι αυτός υπομένει  σε πολλά επίπεδα ,αυτός που θα πάρει τις λιγότερες αγκαλιές σε σύγκριση με τη μητέρα και ο ίδιος που θα παροτρύνει τα παιδιά του να αγαπούν περισσότερο τη μάνα τους.

Είναι ο μπαμπάς που  δεν είναι ούτε η άγκυρα που θα κρατήσει τα παιδιά του σ’ ένα σημείο, ούτε το πανί που θα τα πάει μπροστά. Είναι ο φάρος που θα τους δείξει το σωστό δρόμο, στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ζωής και της καθημερινότητας, ώστε να γίνουν  "χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία",όπως μας έλεγαν κάθε τόσο  οι δικοί μας μπαμπάδες.

 Ίσως μας το έδειχναν με έναν άλλο τρόπο, πιο αυστηρό και απόμακρο, αλλά με την ίδια αγάπη , αφοσίωση και φροντίδα! 

Η σχέση με τον πατέρα διαχρονικά είναι σαν το δέντρο στη γη. Θέλει φροντίδα και αγάπη να μεγαλώσει και να βγάλει δυνατές ρίζες. Μα σαν μεγαλώσει το δέντρο, θα έχεις για πάντα έναν ίσκιο να κάθεσαι από κάτω κάθε φορά που τον χρειάζεσαι... Και τότε, εκείνα  τα ήσυχα ηλιόλουστα μεσημέρια,   που μοιάζουν πολλές φορές με τον μπαμπά που δεν λέει πολλά ,θα τον  αισθάνεσαι  δίπλα σου...

Και  όσο περνάνε τα χρόνια μέσα σε αυτό τον ίσκιο και σε αυτή την ησυχία,  κλείνοντας τα ματια, θα  βλέπεις τον άνοιγμα των χεριών του που σε αγκάλιαζε σαν ήσουν παιδί και χωρίς πολλά λογια, θα νιώθεις αυτή την απέραντη αγάπη που  μαζί κατακτήσατε .

Χρόνια  Πολλά Μπαμπάδες!
(From facebook)