Κάθε πρωί, μου αρέσει να διαβάζω τις ειδήσεις από «δεύτερο χέρι», από ανθρώπους που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από μένα. Άλλοι πιο σφαιρικά, άλλοι πιο εξειδικευμένα. Κάποιοι πιο συντηρητικά, κάποιοι πιο προοδευτικά. Και έτσι, πάντα θα διαβάσω κάποια εμπεριστατωμένη κριτική για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, που δεν έχω σκεφτεί. Χωρίς φανατισμούς. Χωρίς θυμό. Προτιμώ όσες και όσους έχουν αίσθηση του χιούμορ, μέσα στην τρέλα της ελληνικής πολιτικής ζωής.

Θέλετε για το Υπουργείο που θέλει να ανοίγουμε το air condition όταν απουσιάζουμε από το σπίτι, για να καταναλώσουμε ενέργεια από ΑΠΕ; Θέλετε με την ιδέα να χτυπήσει ο κος .............. την εγχώρια αισχροκέρδεια με επιστολές στην Κομισιόν; Ό,τι και να διαβάσεις, γελάς μέχρι να σε πιάσει απόγνωση.

Γιατί τόσο αυστηρός; Δεν έκαναν λάθη άλλες Κυβερνήσεις; Δεν είχαν παραλήψεις και αστοχίες; Δεν βρέθηκαν ποτέ αντιμέτωπες με την παράνοια της πολυνομίας και των ανώριμων θεσμών; Όλες έκαναν. Με μια ειδοποιό διαφορά: Ποτέ δεν έγιναν τόσα λάθη, τόσες αστοχίες και τόσες παραλήψεις από μια Κυβέρνηση, με την εμμονή να κρατήσει όλη την εξουσία στα χέρια της και όλο τον πλούτο στα χέρια των λίγων. Ποτέ που να θυμάμαι τουλάχιστον. Αυτή, είναι ιδιαιτερότητα της σημερινής Κυβέρνησης.

Σήμερα, και κάθε μέρα, αφήνω χώρο σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. 🌈

Απαιτείται ενεργητική  πολιτική πρωτοβουλιών.  Που διαλύει τα σύννεφα, πριν καν εμφανιστούν!

Τα Μουσεία μας αποτελούν μέρη όπου η δημιουργία συναντά την Ιστορία. Όπου η γνώση συναντά την τέχνη. Και όπου μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα για το ποιοι είμαστε, μέσα από αυτά που έχουμε δημιουργήσει.

Χωρίς κόσμο όμως, τα Μουσεία δεν είναι τίποτα άλλο από αποθήκες παλιών αντικειμένων.