.....Η Αντιγόνη, θα κάνει τα πάντα...

 .....Η Αντιγόνη, θα κάνει τα πάντα για να διορθώσει το αδικία του Κρέοντα και να αποχαιρετίσει και να τιμήσει το νεκρό αδερφό της, όπως του αξίζει.
 Αψηφά την απειλή του θανάτου και προσπαθεί να αποκαταστήσει την καταστρατήγηση των άγραφων κανόνων του Κρέοντα.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Το έργο διαδραματίζεται στην πολιτικά διαταραγμένη Θήβα, όπου μετά την αλληλοεξόντωση των δύο γιων του Οιδίποδα –Ετεοκλή και Πολυνείκη- για την διαδοχή του θρόνου, την εξουσία έχει αναλάβει ο Κρέοντας, ο στενότερος συγγενής του. Ο τελευταίος, διέταξε να μείνει ο Πολυνείκης άταφος, καθώς θεωρείται προδότης, που στράφηκε εναντίον της πόλης του και του αδερφού του.


 Ταυτόχρονα, ορίζει ποινή θανάτου για όποιον παραβιάσει την διαταγή του. Η Αντιγόνη, αδερφή του Πολυνείκη, εξοργίζεται με την απόφαση αυτή, η οποία καταστρατηγεί τους άγραφους μεν αλλά ιερούς νόμους περί αδελφικής αγάπης και επιχειρεί να θάψει τον αδερφό της. Στην προσπάθειά της αυτή συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο, με διαταγή του Κρέοντα.
 Έπειτα από αυτό, μια σειρά οδυνηρών καταστάσεων και συμβάντων λαμβάνουν χώρα, ως τιμωρία για τον Κρέοντα, που παρέβη τους θείους νόμους. Οδηγείται ήδη προς την καταστροφή του.

Ο ΧΟΡΟΣ

 Όπως σε κάθε αρχαία τραγωδία, καίριος είναι ο ρόλος του Χορού. Ο Χορός αντιπροσωπεύει το πλήθος και άρα την κοινή λογική και το κοινό αίσθημα, που ασπάζεται, σέβεται και υπηρετεί το θείο. Μέσα από το λόγο του, Χορός θρηνεί, εξυμνεί, πείθει, παροτρύνει, καταλήγει σε διδάγματα. Σε αυτήν την αρχαία τραγωδία, είχε διαφορετικές επιδιώξεις σε κάθε επεισόδιο.
 Με τη σύλληψη της Αντιγόνης, ο Χορός θρηνεί τη μοίρα της οικογένειας των Λαβδακιδών, στη συνέχεια μετά την αυτοχειρία του Αίμων, εξυμνεί την παντοδυναμία και την τραγικότητα του έρωτα. Έπειτα, επιχειρεί να επηρεάσει τη γνώμη του Κρέοντα, ώστε να αλλάξει την γνώμη του, περί της τιμωρία της Αντιγόνης με θάνατο.
 Τέλος, μετά την συντριβή του Κρέοντα, ο οποίος παρακαλά να πεθάνει, ο Χορός επαινεί τη φρόνηση –έστω και αργά- και κατακρίνει την αστοχασία.=
(Αστοχασιά: Αναφέρεται στην αφροσύνη ή στην έλλειψη στοχασμού και σκέψης, δηλαδή στην ιδιότητα κάποιου που δεν σκέφτεται πριν δράσει) 

ΚΑΘΑΡΣΗ
Ο μάντης Τειρεσίας προφητεύει τις μεγάλες συμφορές για τον Κρέοντα και όταν εκείνος μετανοώντας θέλει να ελευθερώσει την Αντιγόνη, εκείνη έχει ήδη αυτοκτονήσει κι ο Αίμων –γιος του Κρέοντα- ακολουθεί τον ίδιο δρόμο.
 Στην είδηση αυτή, η Ευρυδίκη -μητέρα του Αίμωνα- διαλύεται και ρίχνοντας κατάρες στον άνδρα της για τα δεινά που προκάλεσε στην οικογένεια, αυτοκτονεί κι αυτή με τη σειρά της.

 Ολόκληρος ο κόσμος του Κρέοντα έχει καταστραφεί, καθώς οι πιο αγαπημένοι του άνθρωποι χάθηκαν, εξαιτίας της δικής του αλαζονείας και των δικών του λαθών. Ο Κρέων φτάνει στο έσχατο σημείο και κατηγορώντας τον εαυτό του για τις δυστυχίες που προκάλεσε, εύχεται να πεθάνει. Αργότερα ο Θησέας αιχμαλώτισε τον Κρέοντα και παρέδωσε το σώμα του Πολυνείκη στο πλήθος για ενταφιασμό.

Τελικά, ο Κρέων κάηκε ζωντανός όταν η Μήδεια, φθονώντας τον Ιάσονα που μνηστεύτηκε την κόρη του, Γλαύκη, έβαλε τα παιδιά της να του χαρίσουν ένα στέμμα και ένα χιτώνα που τύλιξε στις φλόγες την ίδια, το πατέρα της και πολλούς άλλους στις φλόγες. Ήταν μοιραίο να επέλθει η κάθαρση εις βάρος του.

Πηγή: https://frapress.gr