Η «κάθαρση» στην τραγωδία, όπως την όρισε ο Αριστοτέλης, είναι η ψυχική και συναισθηματική «απελευθέρωση» των θεατών μέσω του οίκτου και του φόβου που προκαλεί το έργο, οδηγώντας στην ανακούφιση και την πνευματική κάθαρση μετά την παρακολούθηση της τραγικής δράσης των ηρώων.
Ορισμός της κάθαρσης: Η κάθαρση είναι η τελική κατάσταση των θεατών, η οποία προκύπτει από την παρακολούθηση της τραγωδίας.
Πώς προκαλείται: Οι θεατές, συμπάσχοντας με τους ήρωες και συγκλονιζόμενοι από τα δεινά και τα λάθη τους, νιώθουν οίκτο και φόβο.
Το αποτέλεσμα: Μέσα από αυτή τη συναισθηματική συμμετοχή, οι θεατές βιώνουν μια ψυχική ανακούφιση, σαν μια «κάθαρση» ή «απόρριψη» των αρνητικών συναισθημάτων.
Η λειτουργία της τραγωδίας: Η λειτουργία της τραγωδίας είναι παιδευτική, προσφέροντας στους θεατές τη δυνατότητα να κατανοήσουν ανθρώπινες καταστάσεις και να διευρύνουν τις γνώσεις τους για την ανθρώπινη φύση μέσω της απεικόνισης πόνου, αγάπης, μίσους και εκδίκησης, σύμφωνα με τις πηγές της Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου